16. Παιδί μου, άσε να χυθούν τα δάκρυά σου γι’ αυτόν που πέθανε, κι άρχισε θρήνο δείχνοντας πόσο φρικτά υποφέρεις. Θάψε το σώμα του όπως του αξίζει και μην παραμελήσεις τον τάφο του.
17. Κλάψε πικρά και θρήνησε θερμά και πένθησέ τον κατά πώς του πρέπει, μια μέρα ή και δύο, για ν’ αποφύγεις την κακογλωσσιά. Ύστερα για τη λύπη σου παρηγορήσου.
18. Η στενοχώρια της καρδιάς τρώει τη δύναμη του ανθρώπου κι η λύπη καταλήγει στο θάνατο.
19. Στη δυστυχία η λύπη είναι μεγάλη και η στενάχωρη ζωή καταπιέζει την καρδιά.
20. Στη λύπη μην εγκαταλείπεσαι· διώξ’ την και σκέψου και το δικό σου τέλος.
21. Μην το ξεχνάς πως ο νεκρός πίσω πια δε γυρίζει· ούτε κι εκείνον ωφελείς, και τον εαυτό σου βλάπτεις.
22. Να θυμάσαι τη μοίρα του, που θα ’ναι και δική σου· σήμερα ο ένας, αύριο ο άλλος.
23. Όταν αναπαυτεί ο νεκρός πάψε να τον θυμάσαι· παρηγορήσου για το θάνατό του από την ώρα που θα βγει η ψυχή του.
24. Για ν’ αποκτήσει ο δάσκαλος του νόμου τη σοφία του, χρειάζεται χρόνο για μελέτη· και για να βρει αυτόν το χρόνο πρέπει να λιγοστέψει τις άλλες ασχολίες του.
25. Πώς να γίνει σοφός εκείνος που κρατάει το αλέτρι, και μοναχό του καύχημα είναι ότι βαστάει τη βουκέντρα; Αυτός τα βόδια οδηγεί και τον απασχολεί η δουλειά τους, και μοναχά με τα μοσχάρια του μιλάει!