14. Δε θ’ αδιαφορήσει για του ορφανού τη δέηση ούτε και για τη χήρα που σε παράπονα ξεσπά.
15. Όταν τα δάκρυα της χήρας κυλούν στα μάγουλά της, πέφτει η κατακραυγή της πάνω σ’ αυτόν που τα προκάλεσε.
16. Αυτός που υπηρετεί τον Κύριο θα γίνει αποδεκτός μετά χαράς κι η δέησή του ως στα σύννεφα θα φτάσει.
17. Η προσευχή του ταπεινού τα σύννεφα διασχίζει κι ωσότου το σκοπό του να πετύχει, δεν πρόκειται να παρηγορηθεί.
18. Και δε θα σταματήσει, ώσπου να επέμβει ο Ύψιστος και ν’ απονείμει δικαιοσύνη στο λαό του.
19. Ο Κύριος δε θ’ αργήσει· ούτε για πολύ τους εγκληματίες θ’ ανεχθεί.
20. Θα σπάσει τα πλευρά των άσπλαχνων και τιμωρία στα έθνη ν’ ανταποδώσει.