15. Ευτυχισμένος είν’ εκείνος που σέβεται τον Κύριο· σε ποιον ελπίζει, άλλωστε, και ποιος είναι το στήριγμά του;
16. Τα μάτια του Κυρίου είναι στραμμένα σ’ εκείνους που τον αγαπούν· αυτός είναι ισχυρή προστασία, στήριγμα δυνατό, στο λίβα ενάντια καταφύγιο, σκέπη για το μεσημεριάτικο ήλιο, προφύλαξη από παραπάτημα, στην πτώση γλιτωμός.
17. Ο Κύριος δίνει στην ψυχή φτερά, στα μάτια δίνει λάμψη, χαρίζοντας γιατρειά και ζωή κι ευλογία.
18. Όταν προσφέρει κάποιος για θυσία ένα αγαθό που με αδικία απέκτησε, η προσφορά του είναι κοροϊδία και των παράνομων οι προσφορές δε γίνονται δεκτές.
19. Δεν είναι ευπρόσδεκτες στον Ύψιστο οι προσφορές των ασεβών, ούτε για τις θυσίες τις πολλές συγχωρεί αμαρτίες.
20. Όποιος προσφέρει μια θυσία με των φτωχών τα χρήματα, είναι σαν να θυσιάζει ένα παιδί μπροστά στα μάτια του πατέρα του.
21. Το παιδί των φτωχών είν’ η ζωή τους· κι εκείνος που τους το στερεί είναι φονιάς.
22. Όποιος από το διπλανό του τη διατροφή του αφαιρεί, είναι το ίδιο σαν να τον σκοτώνει· κι όποιος δε δίνει στον εργάτη το μισθό του, είναι φονιάς.
23. Όταν ο ένας χτίζει κι ο άλλος γκρεμίζει, εκτός από τους κόπους ποια είν’ η ωφέλεια;
24. Όταν ο ένας λέει ευχές κι ο άλλος λέει κατάρες, ποιανού φωνή θ’ ακούσει ο Κύριος;
25. Αυτός που καθαρίστηκε από άγγιγμα νεκρού, και τον αγγίζει πάλι, απ’ τον καθαρισμό του ποιο είναι τ’ όφελος;
26. Το ίδιο είναι κι ο άνθρωπος που για τις αμαρτίες του νηστεύει, και πάλι πάει και ξανακάνει τα ίδια· την προσευχή του ποιος θα την ακούσει; σε τι ωφελήθηκε που ταπεινώθηκε;