1. Υπάρχουν τρία πράγματα που η ψυχή μου επιθυμεί και που ωραία φαίνονται και στο Θεό και στους ανθρώπους: ανάμεσα στ’ αδέρφια η ομόνοια, ανάμεσα στους συνανθρώπους η φιλία, και της γυναίκας και του άντρα η αρμονική συμβίωση.
2. Επίσης τρία είδη ανθρώπων απεχθάνεται η ψυχή μου, κι η ύπαρξή τους μου είναι ανυπόφορη: Τον φτωχό που ξιπάστηκε, τον πλούσιο που είναι ψεύτης και το γέροντα το μοιχό που χάνει το μυαλό του.
3. Αν τίποτα δε μάζεψες στα νιάτα σου, πώς θα ’ταν δυνατό κάτι να βρεις στα γηρατειά σου;
4. Πόσο ωραίο οι λευκασμένοι να ’χουν κρίση, οι γέροι να κατέχουν την καλή τη συμβουλή!
5. Πόσο ωραία η σοφία στους γέροντες, και στους τρανούς του κόσμου η σκέψη η ώριμη κι η συμβουλή!
6. Η πλούσια πείρα είναι στεφάνι για τους γέροντες κι ο σεβασμός στον Κύριο, το καύχημά τους.
7. Σκέφτομαι εννέα πράγματα, που μέσα μου τα θεωρώ καλότυχα και ένα δέκατο, που με τα λόγια θα το πω: Είναι ο άνθρωπος που βρίσκει τη χαρά του στα παιδιά του κι αυτός που προλαβαίνει να ζήσει και να δει την πτώση των εχθρών του.
8. Ευτυχισμένος είν’ αυτός που ζει με μια γυναίκα μυαλωμένη, [εκείνος που με τη γυναίκα του αποτελεί ζευγάρι πιο αρμονικό απ’ ό,τι το γαϊδούρι με το βόδι]. Αυτός που με τη γλώσσα του δεν έσφαλε, κι εκείνος που δε δούλεψε για κάποιον απ’ τον εαυτόν του πιο ανάξιο.
9. Ευτυχισμένος είν’ αυτός που απέκτησε φίλον πραγματικό, κι εκείνος που σε ακροατές μιλάει που τον προσέχουν.
10. Πόσο σπουδαίος είν’ αυτός που απέκτησε σοφία! Αλλά κανείς δεν ξεπερνά εκείνον που τον Κύριο σέβεται.
11. Ο σεβασμός στον Κύριο είναι πάνω απ’ όλα· κι αυτός που τον κατέχει με ποιον μπορεί να συγκριθεί;