1. Μοιάζει ο τεμπέλης με πέτρα πασαλειμμένη με ακαθαρσίες· που όλοι τον πετούν μακριά με αηδία.
2. Μοιάζει ο τεμπέλης μ’ ένα σβόλο κοπριάς· όποιος τον πιάνει, το χέρι του τινάζει.
3. Είναι ντροπή για έναν πατέρα να ’χει γεννήσει γιο ανάγωγο, μα η ντροπή είναι ακόμα μεγαλύτερη αν πρόκειται για θυγατέρα.
4. Μια κόρη μυαλωμένη θα ’χει παντοτινά τον άντρα της· ενώ μια κόρη επαίσχυντη είναι για τον πατέρα της καημός.
5. Η κόρη η αδιάντροπη ατιμάζει και τον πατέρα και τον άντρα της· κι από τον ένα κι απ’ τον άλλο θα καταφρονηθεί.
6. Άκαιρα λόγια είναι σαν τη μουσική που παίζεται σε ώρα πένθους, ενώ είναι σοφία η μαστίγωση κι η τιμωρία κάθε στιγμή.
7. [Όσα παιδιά κερδίζουν τη ζωή τους ζώντας τίμια, καλύπτουνε την ταπεινή καταγωγή, που είχαν οι γονείς τους.
8. Ενώ αυτά που αδιάντροπα και διεφθαρμένα ζουν, την οικογένεια την πιο αξιόπρεπη ντροπιάζουν].
9. Όποιος κάθεται και διδάσκει τον ανόητο, είναι σαν να κολλάει συντρίμμια, σαν να ξυπνάει κάποιον που κοιμάται ύπνο βαθύ.
21-22. Αν λογομάχησες με κάποιον φίλο σου, ακόμη κι αν μαχαίρι τράβηξες να τον χτυπήσεις, μην απελπίζεσαι, υπάρχει επανόρθωση· η συμφιλίωση είναι δυνατή. Αν όμως πρόκειται για εμπαιγμό και έπαρση, για προδοσία μυστικών ή πλήγμα ύπουλο, σ’ αυτές τις περιπτώσεις όποιος φίλος και να ’ναι θα φύγει μακριά.