20. Μια παροιμία από το στόμα του ανόητου θ’ αποδοκιμαστεί, γιατί δε θα την πει την ώρα που ταιριάζει.
21. Κάποιος μπορεί, εξαιτίας της φτώχειας του, να ’χει εμπόδια ν’ αμαρτήσει, κι έτσι να μην τον βασανίζουν τύψεις την ώρα που θα πάει ν’ αναπαυτεί.
22. Κάποιος μπορεί να χάσει τη ζωή του από ντροπή, και να τη χάσει γιατί δίνει σημασία σ’ έναν ανόητο.
23. Κάποιος μπορεί από ντροπή κάτι στο φίλο του να υποσχεθεί, και να τον κάνει δίχως λόγο εχθρό του.
24. Στον άνθρωπο το ψέμα είν’ ένα στίγμα ατιμωτικό, στων αμαθών το στόμα έρχεται και ξανάρχεται.
25. Ο κλέφτης είναι προτιμότερος από τον επαγγελματία ψεύτη, αλλά κι οι δυο βαδίζουν στην καταστροφή.
26. Άνθρωπος που το ψέμα συνηθίζει, θ’ ατιμαστεί· τον συνοδεύει αδιάκοπα η ντροπή του.
27. Αυτός που με σοφία μιλάει θα πάει μπροστά, κι ο άνθρωπος που ’χει φρόνηση, στους άρχοντες είν’ αρεστός.
28. Αυτός που καλλιεργεί τη γη θ’ αυξήσει τη σοδειά του, κι ο αρεστός στους άρχοντες, για τις αδικίες του κατανόηση θα βρει.
29. Οι φιλοξενίες και τα δώρα κλείνουν τα μάτια των σοφών, και σαν το φίμωτρο στο στόμα αποτρέπουν τους ελέγχους.
30. Σοφία κρυμμένη και καταχωνιασμένος θησαυρός σε τι ωφελούν;
31. Καλύτερος ο άνθρωπος που την ανοησία του κρύβει, παρά αυτός που κρύβει τη σοφία του.