6. Κανένας να τα λιγοστέψει ή να τ’ αυξήσει δεν μπορεί, ούτε μπορεί τα θαυμαστά τα έργα του Κυρίου να ερευνήσει.
7. Όταν ο άνθρωπος τελειώσει, τότε μόλις αρχίζει· και όταν σταματάει, σε αμηχανία βρίσκεται.
8. Τι είναι ο άνθρωπος και σε τι χρειάζεται; Τι είν’ καλό γι’ αυτόν και τι κακό;
9. Οι μέρες του ανθρώπου θεωρούνται πολυάριθμες αν ζήσει εκατό χρόνια.
10. Μα σαν σταγόνα απ’ το νερό της θάλασσας και σαν σπυρί απ’ την άμμο, τόσο είναι λίγα αυτά τα χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα.
11. Γι’ αυτό ο Κύριος είναι μακρόθυμος με τους ανθρώπους και πάνω τους σκορπίζει την ευσπλαχνία του.
12. Αυτός βλέπει και ξέρει πόσο είναι άθλιο το τέλος τους· γι’ αυτό και τη συγγνώμη του την πληθαίνει.
13. Η ευσπλαχνία του ανθρώπου φτάνει ως το γείτονά του, μα του Κυρίου η ευσπλαχνία φτάνει σ’ όλα τα πλάσματα· αυτός τους επιπλήττει και τους παιδαγωγεί, τους διδάσκει και τους επαναφέρει καθώς ποιμένας το κοπάδι του.
14. Έχει έλεος γι’ αυτούς που την παιδαγωγία δέχονται και για κείνους που σπεύδουν τις εντολές του να δεχτούν.
15. Παιδί μου, τις καλές σου πράξεις με κατηγόριες μην τις συνοδεύεις, ούτε το δώρο σου με λόγια που φέρνουν λύπη.
16. Το αγιάζι δεν ανακουφίζει από τον καύσωνα; Το ίδιο κι ένας λόγος μπορεί να ’ναι από δώρο πιο ευεργετικός.
17. Αλήθεια, ο λόγος ο καλός δεν είναι προτιμότερος από ένα πλούσιο δώρο; Μα και τα δυο αυτά βρίσκονται στον άνθρωπο που ’ναι γεμάτος χάρη.
18. Ο ανόητος κάνει επιπλήξεις δίχως διάκριση· και το δώρο του μίζερου σε κανέναν χαρά δε δίνει.
19. Προτού μιλήσεις, μάθαινε· και φρόντιζε την υγεία σου πριν αρρωστήσεις.
20. Εξέταζε τον εαυτό σου, προτού κριθείς από τον Κύριο· κι όταν θα έρθει εκείνη η ώρα θα συγχωρηθείς.
21. Μην περιμένεις ν’ αρρωστήσεις για να ταπεινωθείς μπρος στο Θεό· κι όταν σου τύχει ν’ αμαρτήσεις, δείξε μετάνοια.