1. Εκείνος που αιώνια ζει, όλα ανεξαίρετα τα έχει δημιουργήσει.
2. Μονάχα ο Κύριος δίκαιος θ’ αποδειχθεί [κι εκτός από εκείνον άλλος δεν υπάρχει.
3. Τον κόσμο κυβερνάει αυτός με την παλάμη του κι όλα υπακούν στο θέλημά του· γιατί αυτός, χάρη στη δύναμή του είναι των πάντων βασιλιάς και διαχωρίζει ανάμεσά τους τα ιερά από τα βέβηλα].
4. Σε κανέναν την εξουσία δεν έδωσε ο Κύριος τα έργα του να εξαγγέλλει· ποιος, λοιπόν, τα μεγαλεία του θα εξιχνιάσει;
5. Ποιος θα μετρήσει της μεγαλοσύνης του τη δύναμη; Και ποιος ακόμα θα μπορέσει να εξιστορήσει της αγάπης του τα έργα;
6. Κανένας να τα λιγοστέψει ή να τ’ αυξήσει δεν μπορεί, ούτε μπορεί τα θαυμαστά τα έργα του Κυρίου να ερευνήσει.
7. Όταν ο άνθρωπος τελειώσει, τότε μόλις αρχίζει· και όταν σταματάει, σε αμηχανία βρίσκεται.
8. Τι είναι ο άνθρωπος και σε τι χρειάζεται; Τι είν’ καλό γι’ αυτόν και τι κακό;
9. Οι μέρες του ανθρώπου θεωρούνται πολυάριθμες αν ζήσει εκατό χρόνια.
10. Μα σαν σταγόνα απ’ το νερό της θάλασσας και σαν σπυρί απ’ την άμμο, τόσο είναι λίγα αυτά τα χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα.
11. Γι’ αυτό ο Κύριος είναι μακρόθυμος με τους ανθρώπους και πάνω τους σκορπίζει την ευσπλαχνία του.
12. Αυτός βλέπει και ξέρει πόσο είναι άθλιο το τέλος τους· γι’ αυτό και τη συγγνώμη του την πληθαίνει.
13. Η ευσπλαχνία του ανθρώπου φτάνει ως το γείτονά του, μα του Κυρίου η ευσπλαχνία φτάνει σ’ όλα τα πλάσματα· αυτός τους επιπλήττει και τους παιδαγωγεί, τους διδάσκει και τους επαναφέρει καθώς ποιμένας το κοπάδι του.
14. Έχει έλεος γι’ αυτούς που την παιδαγωγία δέχονται και για κείνους που σπεύδουν τις εντολές του να δεχτούν.