11. Ακόμα κι ένας μόνο αν ήταν πεισματάρης, θα ’ταν απίθανο να είχε αθωωθεί. Πράγματι, η ευσπλαχνία κι η οργή στον Κύριο ανήκουν· αυτός είν’ ικανός να συγχωρεί και να σκορπάει οργή.
12. Καθώς είναι μεγάλη η ευσπλαχνία του, έτσι κι η αυστηρότητά του είναι μεγάλη· κρίνει τον άνθρωπο σύμφωνα με τις πράξεις του.
13. Δε θα ξεφύγει ο αμαρτωλός μ’ εκείνα που άρπαξε, και δε θ’ αργήσει του ασεβή η καρτερία ν’ αμειφθεί.
14. Ο Κύριος είναι πάντα έτοιμος την ευσπλαχνία του να δείξει, αλλά καθένας σύμφωνα με τα έργα του θ’ ανταμειφθεί.
15. [Ο Κύριος ενίσχυσε την άκαμπτη διάθεση του Φαραώ για να μην τον γνωρίσει, κι έτσι τα έργα του Κυρίου να μαθευτούν στη γη.
16. Σ’ όλη την πλάση είναι γνωστή η ευσπλαχνία του Θεού· μοίρασε στους ανθρώπους και το φως του και το σκοτάδι του].
17. Μην πεις: «Θα κρυφτώ από τον Κύριο· ποιος τάχα θα με θυμηθεί από ’κει ψηλά; Μέσ’ στο μεγάλο πλήθος δε θα μ’ αναγνωρίσει· τι είμ’ εγώ μες στη δημιουργία την απέραντη;»
18. Κοίτα! Ο ουρανός, ακόμη κι ο υπέρτατος ο ουρανός, η άβυσσος και η γη θα σαλευτούν με την επίσκεψή του.
19. Ακόμη και τα όρη και τ’ ακροθέμελα της γης τραντάζονται κάτω απ’ το βλέμμα του.
20. Όλα αυτά ο νους να τα συλλάβει δεν μπορεί· και ποιος τον τρόπο που ενεργεί ο Κύριος θα νιώσει;
21. Τα περισσότερα έργα του είναι μες στο μυστήριο κρυμμένα, σαν καταιγίδα ξαφνική, που δεν τη βλέπει ο άνθρωπος.
22. «Ποιος τα έργα της δικαιοκρισίας του θα τ’ αναγγείλει; ή ποιος θα περιμένει να τα δει; Η εκπλήρωση της υπόσχεσής του αργεί πολύ να ’ρθεί».
23. Έτσι σκέφτεται ο άνθρωπος ο μικρόμυαλος· κι ο ασύνετος και παραπλανημένος σκέφτεται μόνο ανόητα.