1. Ευτυχισμένος ο άνθρωπος που με τα λόγια του δε σφάλλει, και δεν τον βασανίζουν τύψεις για τις αμαρτίες του.
2. Ευτυχισμένος είν’ αυτός, που δεν τον μέμφεται η συνείδησή του και την ελπίδα του δεν έχασε.
3. Για τον φιλάργυρο καλό δεν είν’ ο πλούτος· και τ’ αγαθά τι χρειάζονται σ’ άνθρωπο φθονερό;
4. Εκείνος που μαζεύει στερώντας τον εαυτό του, γι’ άλλους μαζεύει· με τα δικά του αγαθά άλλοι θα ζήσουν μέσα σε χλιδή.
5. Εκείνος που είναι σκληρός για τον εαυτό του, για ποιον θα ’ναι καλός; Δε θ’ απολαύσει ούτε τ’ αγαθά του.