16. Η πλάνη και ο σκοτισμός του νου, μαζί με τους αμαρτωλούς γεννήθηκαν· κι όσοι ευχαριστιούνται στο κακό, μέσα σ’ αυτό γερνάνε].
17. Τα δώρα του Κυρίου πάντοτε παραμένουν στους ευσεβείς, κι η εύνοιά του θα τους συνοδεύει αιώνια.
18. Συμβαίνει κάποιος να πλουτίζει από οικονομία και τσιγκουνιά, αλλά να ποια θα είν’ η ανταμοιβή του:
19. Όταν θα πει, «σταματώ να εργάζομαι, τώρα πια θα τρώω από τ’ αγαθά μου», δε θα ξέρει πόσο θα διαρκέσει αυτό, κι ύστερα σ’ άλλους θα τ’ αφήσει όλα και θα πεθάνει.
20. Μένε πιστός στο έργο σου, σ’ αυτό αφοσιώσου· πάνω στο έργο σου να γερνάς.
21. Του αμαρτωλού τα κατορθώματα να μη σ’ εκπλήττουν· στον Κύριο να εμπιστεύεσαι και να επιμένεις στο έργο σου το κοπιαστικό, γιατί του είναι εύκολο να κάνει ξαφνικά πλούσιο τον φτωχό σε μια στιγμή.
22. Η ευλογία του Κυρίου είναι του ευσεβή ο μισθός, και δε θ’ αργήσει να φανεί αυτή η ευλογία.
23. Μην πεις, «τι ανάγκη έχω; Και τι τα θέλω από ’δω κι εμπρός τα άλλα αγαθά;»
24. Μην πεις, «από τι έχω ανάγκη; Υπάρχει τάχα κάποιο πράγμα όμορφο, που θα μπορούσα ακόμα να γευτώ;»
25. Στης ευτυχίας τον καιρό ξεχνιέται η δυστυχία, κι η ευτυχία λησμονιέται στης δυστυχίας τον καιρό.
26. Ο Κύριος μπορεί να περιμένει ως την ημέρα του θανάτου, για να ανταποδώσει στον καθένα ανάλογα με τα έργα του.
27. Η δυστυχία μιας στιγμής φέρνει τη λησμονιά της καλοπέρασης και στα στερνά του ανθρώπου, τα έργα του όλα έρχονται στο φως.
28. Πριν απ’ το θάνατο κανέναν μην καλοτυχίζεις, γιατί απ’ το θάνατό του ο άνθρωπος γνωρίζεται.
29. Στο σπίτι σου μη βάζεις όποιον να ’ναι, γιατί ο άνθρωπος ο δολερός στήνει πολλές παγίδες.
30. Σαν πέρδικα που σε κλουβί τη βάζουνε για κράχτη, έτσι είναι ο άνθρωπος ο υπεροπτικός· και σαν κατάσκοπος παραφυλάει ποιος θα πέσει.
31. Τα καλά σαν κακά παρουσιάζοντας, στήνει παγίδες· και για τα πράγματα τα πιο εκλεκτά κάτι θα βρει να πει.
32. Από μια σπίθα της φωτιάς μεγάλη ανάβει ανθρακιά, κι ο αμαρτωλός για ένα πράγμα ενδιαφέρεται: Αίμα να χύσει.
33. Φυλάξου από τον άνθρωπο το μοχθηρό, γιατί κακά πράγματα μηχανεύεται· μην τύχει και για πάντα σε στιγματίσει.
34. Βάλε έναν ξένο σπίτι σου και θα σε αναστατώσει, κι απ’ τους δικούς σου τους ανθρώπους θα σε κάνει ν’ αποξενωθείς.