7. Η αλαζονεία είναι μισητή και στον Κύριο και στους ανθρώπους· και οι δυο την αδικία την απεχθάνονται.
8. Η κυριαρχία μεταβιβάζεται από το ένα στο άλλο έθνος με αδικίες, αυθαιρεσίες, χρηματισμό.
9. Γιατί τόση αλαζονεία στον άνθρωπο, που είναι χώμα και στάχτη, αφού κι ενόσω ακόμα ζει, αρχίζει η φθορά του;
10. Μια αρρώστια μακροχρόνια εμπαίζει το γιατρό· κι ο σημερνός ο βασιλιάς αύριο θα πεθάνει.
11. Όταν πεθαίνει ο άνθρωπος, έντομα τον κληρονομούν, σκουλήκια και προνύμφες.
12. Η έπαρση του ανθρώπου αρχίζει όταν αυτός απομακρύνεται απ’ τον Κύριο, όταν κρατάει την καρδιά του από τον Πλάστη του μακριά.
13. Πράγματι, η έπαρση αρχίζει από την ανταρσία στο Θεό· κι όποιος μ’ αυτήν εξοικειώνεται θα κάνει απαίσιες πράξεις ένα σωρό. Για τούτο ο Κύριος ρίχνει πάνω του απρόσμενους ολέθρους και τον εξαφανίζει ολότελα.
14. Ο Κύριος ανατρέπει των ισχυρών τους θρόνους και βάζει πράους να καθίσουνε στη θέση τους.
15. Ο Κύριος ξεριζώνει τους περήφανους λαούς και φυτεύει τους ταπεινούς λαούς στη θέση τους.
16. Ο Κύριος καταστρέφει των λαών τις χώρες και τις εξαφανίζει συθέμελα.
17. Μερικούς λαούς τούς σαρώνει και τους εξαφανίζει και την ανάμνησή τους τη σβήνει από τη γη.