17. μου πήρε την ειρήνη της ψυχής μου,τι είναι ευτυχία το λησμόνησα,
18. και είπα: «Χάθηκε η δύναμή μου,αυτή η ελπίδα που ερχόταν απ’ τον Κύριο».
19. Ν’ αναλογίζομαι τη θλίψη και την ταλαιπωρία μουείναι δηλητήριο και χολή.
20. Αδιάκοπα τα σκέφτομαι και θλίβεται η ψυχή μου.
21. Μα η ελπίδα έρχεται ετούτο όταν θυμάμαι: