13. Ο Θεός το θυμό του δεν τον συγκρατεί·στα πόδια του στέκουν σκυμμένοιτης Ραάβ οι ακόλουθοι.
14. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσα εγώ να του απαντήσω;Ποια να διαλέξω λόγια να του αντιταχθώ;
15. Έχω δίκιο, μα δεν μπορώνα το απαιτήσω.Πώς να παρακαλέσω να μου δείξει έλεος,αυτός που έχει ήδη αποφασίσει την καταδίκη μου;
16. Ακόμα κι αν δεχότανε μαζί μου να διαλεχθείμπορώ να πιστέψω πως θα με άκουγε;
17. Αυτός με τον ανεμοστρόβιλο με συντρίβει,και δίχως λόγομού πληθαίνει τις πληγές·
18. αναπνοή να πάρω δε μ’ αφήνει,με πίκρες μού γεμίζει τη ζωή.
19. Στη δύναμη να καταφύγω;Αυτός είναι ο δυνατότερος!Να καταφύγω στη δικαιοσύνη;Ποιος θα θελήσεινα με καλέσει στο δικαστήριο;
20. Είμαι αθώος, είμαι δίκαιοςμα ό,τι κι αν πωμοιάζει να μ’ ενοχοποιεί, να με καταδικάζει.
21-22. Είμαι αθώος! Και τί μ’ αυτό;Για μένα πια δεν έχει σημασία,για τούτο και μιλώ.Κι αν ήτανε να διακινδυνεύσω τη ζωή μου,όσο κι αν έχω δίκιοαυτό δε με βοηθά.Είτε αθώο είτ’ ένοχο,ο Θεός θα μ’ αφανίσει.