12. Είναι φωτιά που κατακαίει και δεν αφήνει τίποτα,μέχρι τις ρίζες κατατρώει τα σπαρτά μου.
13. Αν κάποτε το δίκιο του δούλου μου ή της δούλης μου παρέβλεψαστις διαφορές που μπορεί να ’χανε μαζί μου,
14. πώς θα μπορέσω να σταθώ μπρος στο Θεόκαι τι θα του αποκριθώ όταν με κρίνει;
15. Γιατί, αυτός που μ’ έπλασε,μήπως δεν έπλασε κι εκείνους;ο ίδιος δεν μας εσχημάτισε στη μητρική κοιλιά;