1. «Ο βασιλιάς Πτολεμαίος ο Φιλοπάτωρ, εύχομαι υγεία και χαρά στους στρατηγούς της Αιγύπτου και σ’ όλους τους διορισμένους στις διάφορες θέσεις.
2. Υγιαίνω και εγώ και τα παιδιά μου, γιατί ο μεγάλος Θεός κατευθύνει τα πράγματα σύμφωνα με την επιθυμία μου.
3. »Μερικοί από τους φίλους μου παρακινημένοι συχνά από κακές προθέσεις εναντίον μου με έπεισαν να συγκεντρώσω σε ένα μέρος τους Ιουδαίους που ζουν στο βασίλειό μου και να τους τιμωρήσω όχι με οποιεσδήποτε τιμωρίες αλλά σαν να ήταν επαναστάτες.
4. Με διαβεβαίωναν μάλιστα ότι δε θα πάνε ποτέ καλά οι υποθέσεις του κράτους μας, εξαιτίας του μίσους που τρέφουν οι Ιουδαίοι σ’ όλα τα έθνη όπου κατοικούν, μέχρις ότου τιμωρηθούν.
5. Αυτοί λοιπόν είναι που οδήγησαν τους Ιουδαίους δέσμιους και τους κακομεταχειρίσθηκαν σαν ζώα, χειρότερα κι από προδότες. Χωρίς καμιά ανάκριση και εξέταση προσπάθησαν να τους φονεύσουν, γεμάτοι σκληρότητα αγριότερη κι από εκείνη που πρόβλεπε ο νόμος των Σκυθών.
6. Εγώ τους απείλησα σκληρά για όλα αυτά, επειδή δείχνω σε όλους τους ανθρώπους την επιείκειά μου και μόλις και μετά βίας τους χάρισα τη ζωή, αφού πείσθηκα ότι ο επουράνιος Θεός υπερασπίζεται με ασφάλεια τους Ιουδαίους και αγωνίζεται στο πλευρό τους, όπως κάνει ένας πατέρας για τα παιδιά του.
7. Σκέφτηκα τη σταθερή φιλία που έχουν προς εμάς και τη συμπάθειά τους για τους προγόνους μας, και δίκαια τους απάλλαξα από κάθε κατηγορία, από οποιονδήποτε κι αν προερχόταν.
8. Έτσι διατάζω καθέναν από σας να τους αφήσετε να επιστρέψουν όλοι στα σπίτια τους και κανένας πουθενά και με κανένα τρόπο να μην τους βλάψει ή να τους χλευάσει για τα αδικαιολόγητα παθήματά τους.
9. Και να έχετε υπόψη σας ότι αν κάνουμε κάτι κακό εναντίον τους ή γενικά τους στενοχωρήσουμε, θα έχουμε εχθρό απέναντί μας όχι κάποιον άνθρωπο αλλά τον ύψιστο Θεό. Αυτός υπερισχύει πάνω από κάθε δύναμη και οπωσδήποτε θα μας εκδικείται στον αιώνα γι’ αυτά που κάναμε.»Να είστε καλά!»
10. Όταν πήραν οι Ιουδαίοι την επιστολή αυτή, δε βιάστηκαν αμέσως να ετοιμαστούν να φύγουν αλλά ζήτησαν από το βασιλιά να τους επιτρέψει να τιμωρήσουν όπως έπρεπε εκείνους από τους συμπατριώτες τους Ιουδαίους, που χωρίς κανείς να τους υποχρεώσει, είχαν εγκαταλείψει τον άγιο Θεό και είχαν παραβεί το νόμο του.
11. Επισήμαναν επίσης στο βασιλιά ότι εκείνοι που είχαν παραβεί τις θείες εντολές για χάρη της καλοπέρασής τους, δεν επρόκειτο να χειρισθούν καλά ούτε του βασιλιά τις υποθέσεις.
12. Ο βασιλιάς πίστεψε ότι του έλεγαν την αλήθεια κι αφού τους απηύθυνε διάφορες φιλοφρονήσεις, τούς έδωσε την άδεια να φονεύουν ελεύθερα σε όλη την επικράτεια και χωρίς καμιά ειδική διαταγή ή ενημέρωσή του, όλους όσοι είχαν παραβεί το νόμο του Θεού.