24. Η προσευχή ήταν η εξής:«Κύριε, Κύριε Θεέ, δημιουργέ των πάντων, είσαι φοβερός και δυνατός, δίκαιος και σπλαχνικός. Ο μόνος βασιλιάς, ο μόνος καλός.
25. Είσαι ο μόνος χορηγός, ο μόνος δίκαιος, παντοδύναμος κι αιώνιος κι ελευθερώνεις το λαό του Ισραήλ από κάθε συμφορά. Εσύ διάλεξες τους προγόνους μας και τους ξεχώρισες για λαό σου.
26. Δέξου αυτή τη θυσία για χάρη όλου του λαού σου, των Ισραηλιτών. Προστάτεψέ μας, τους εκλεκτούς σου, και αγίασέ μας.
27. Λύτρωσε όσους από μας είναι υπόδουλοι ανάμεσα στα έθνη και συγκέντρωσε ξανά τους διασκορπισμένους του λαού μας. Ρίξε το σπλαχνικό σου βλέμμα στο λαό μας, που πολλοί τον περιφρονούν και τον μισούν, κι ας μάθουν τα έθνη ότι εσύ είσαι ο Θεός μας.
28. Τιμώρησε εσύ όσους μας καταπιέζουν και μας προσβάλλουν με αλαζονεία
29. κι εγκατάστησε πάλι το λαό σου στον άγιο τόπο σου, όπως το έχει πει ο Μωυσής».
30. Μετά οι ιερείς άρχισαν να ψάλλουν ύμνους.
31. Όταν αποκάηκε όλη η θυσία, ο Νεεμίας διέταξε να χύσουν πάνω σε μεγαλύτερες πέτρες τον υπόλοιπο βούρκο.
32. Όταν έγινε αυτό, πετάχτηκαν φλόγες, που κι αυτές απορροφήθηκαν από τη φωτιά του θυσιαστηρίου.
33. Το γεγονός αυτό έγινε γνωστό. Αναγγέλθηκε στο βασιλιά των Περσών ότι στον τόπο που οι αιχμάλωτοι ιερείς είχαν κρύψει τη φωτιά, βρέθηκε βούρκος, που ο Νεεμίας και οι σύντροφοί του τον χρησιμοποίησαν για ν’ ανάψουν τη θυσία στο θυσιαστήριο.