7. Drauf streicht dyr Priester ayn Weeng ayn Bluet eyn d Herndln von n Rauckopferaltter anhin, der was vor n Herrn in n Bekemmzeltt steet; und naacherd giesst yr dös gantze Bluet von n Stiern bei n Sockl von n Brandopferaltter aus, der was bei n Eingang von n Bekemmzeltt daadlsteet.
8. Dann verweitert yr de gantze Fäistn von n Sündopferstiern, und zwaar d Fäistn eyn n Ingwaid dran und drauf,
9. de zwo Niernen, s Nierstal und d Fäistn, wo yr von de Lenddnen, dyr Löber und de Niernen loest.
10. Nit anders ist s als wie bei n Heilsopfer. Dyr Priester verbrennt aft dös allss auf n Brandopferaltter.
11. Yn n Stiern sein Haut aber, sein gantzs Fleish mit n Kopf, de Hächsn, yn n Ingwaid und n Mist,
12. also dönn gantzn Stiern, sollt yr vür s Lager aushinbringen an ayn rains Ort, auf n Aschnplaz, und dort mit aynn Holzfeuer verbrennen. Auf n Aschnhauffen mueß s sein.