18. Dyrzue bringtß sibn unzaadlige jaerige Lämpln, ayn Stierl und zween Wider yn n Herrn als Brandopfer dar, was dyr Trechtein gern riecht und verfaaht. Aau ayn Trankopfer ghoert non dyrzue.
19. Pfraittß aau aynn Gaißbok als Sündopfer und zwai jaerige Lämpln als Heilsopfer zue!
20. Dyr Priester sollt s mit n Eerstlingsbroot mitaynand darschwingen. D Lämpln und s Broot seind Weihgaabn für n Herrn und ghoernd yn n Priester.
21. Eyn n selbn Tag halttß ayn weihe Samnung ab; und garechtt werd daa aau nix. Und dös bleibt yso von Kunn zo Kunn, wo dyrwöll däßß wontß.
22. Bei dyr Ärn solltß nit ganz eyn s Anwenddl aushinmaen und ruebig ayn Par Hälm lignlaassn. Dös künnend syr de Armen und Fremdn holn. I bin dyr Herr, enker Got.
23. Dyr Herr spraach zo n Mosenn:
24. Dös sagst aau yn de Isryheeler, däß eyn n Eerstn Sibtn für enk ayn Ruetag ist. Ginnert werd dran mit n Widerhorn, und ayn weihe Samnung sei s enk!
25. Daa werd nit garechtt, und yn n Herrn bringtß ayn Feueropfer dar.
26. Dyr Herr spraach zo n Mosenn:
27. Eyn n Zöntn Sibtn ist dyr Versuenungstag, daa woß aau ayn heilige Samnung halttß. Es werd streng gfastt, und yn n Herrn bringtß Opfer dar.
28. Daa derfftß nix arechtn, weil s dyr Versuenungstag ist, der Tag, daa woß vor n Herrn, enkern Got, vollkemmen versuent werdtß.
29. Ayn Ieds, wo si eyn dönn Tag nit enthaltt, sollt aus seinn Volk ausgmörtzt werdn.
30. Wer daadl iewign öbbs arechtt, dönn bring i selbn um s Löbn.
31. Also garechtt werd gar nix! Und dös bleibt yso für alle Gschlächter, ganz gleich, woß wontß.
32. Ayn vollkemmener Ruetag ist dös, und entsagn müesstß daa aau. Von n Neuntn Sibtn auf Nacht hinst eyn n naehstn Aabnd solltß rue'n.
33. Dyr Herr spraach zo n Mosenn:
34. Sag yn de Isryheeler dös: Von n Fuchzöntn Sibtn an feiertß sibn Täg lang s Laaubhüttnföst zo n Herrn seiner Eer.
35. Eyn n eerstn Tag von n Föst halttß ayn Samnung. Daa werd nit garechtt.
36. Sibn Täg bringtß yn n Herrn Feueropfer dar. Eyn n achtn habtß wider ayn Samnung und bringtß yn n Trechtein ayn Feueropfer dar. Ayn ganz ayn bsunderner Fösttag ist dös, und daa werd aau nit garechtt.
37. Dös seind ietz d Feirtyg von n Herrn gwösn, daa woß eyn d Samnung geetß und yn n Trechtein Feuer-, Brand-, Speis-, Schlacht- und Trankopfer darbringtß, wie s ieweils vorgschribn ist.