5. Dyr Rechäb und Bänen, d Rimmonsün aus Berott, gmachend si auf n Wög und kaamend bei n Haus von n Ischbägl an, wie s eyn n Häissestn war. Er war grad eyn n Naunln.
6. De Türhüetterinn war bei n Waitzputzn eingnapfetzt;
7. und drum kunntnd dyr Rechäb und Bänen eyn s Haus einhin, aane däß s öbber gspannt haet. Dyr Ischbägl laag in dyr Kammer auf n Bött. Sö schluegnd n toot und ghaund iem önn Kopf ab, dönn was s mitnaamend. De gantze Nacht warnd s durch n Blachfeld unterwögs
8. und brangend yn n Ischbägl sein Haaupt yn n Dafetn auf Hebron und gsagnd zo n Künig: "Also, daa haetn myr ietz önn Kopf von deinn Feind Ischbägl Saulsun, der was dyr naach n Löbn trachtt haat. Aber dyr Trechtein haat heint yn ünsern Herrn, yn n Künig, önn Raach an n Saul und seine Naachkemmen verschafft."
9. Drauf gaab dyr Dafet yn n Rechäb und seinn Bruedern Bänen, de Rimmonsün aus Berott, an: "So waar dyr Herr löbt, der wo mi aus aller Noot dyrrött haat:
10. Ietz haan i schoon dönn, der wo myr d Naachricht brungen haat, däß dyr Saul toot ist, in Zikläg packen und umbringen laassn. Er gmaint, er wär Wunder was für ayn Freudnbot, und gakriegt aber seinn verdientn Loon.