16. "Schicktß ietz gschwind öbbern zo n Dafetn und warntß n, däß yr heint Nacht nit eyn dyr Wüestnsteign bleibt, sundern glei über n Jordn umhintricht, nit däß yr heint zamt seine Leut aufgribn werd."
17. Dyr Jonant und Ähimäz afer hieltnd si an dyr Roglquelln auf. Ayn Dirn grichtt s ien aus, und sö selbn gmeldnd s yn n Künig Dafet weiter. Sö darffend si ja nit blicken laassn und kunntnd dösswögn nit eyn d Stat einhin.
18. Zamtdönn aber saah s ayn junger Bursch und gmeldt s yn n Äpsylom. De Zween aber verzognd si gschwind und gverstöckend si bei öbbern z Bähurim in aynn Brunn.
19. D Frau daadl naam ayn Döck und gabraitt s über s Loch drüber und gstraeut aynn Traid drauf, däß myn nix meer gagspannt.
20. Wie yn n Äpsylom seine Schörgn zo dönn Weib eyn s Haus kaamend, gfraagnd s is: "Wo seind n dyr Ähimäz und Jonant hinkemmen?" Is gantwortt ien: "Von daa aus seind s eyn n Fluß zue." D Schörgn gsuechend non ayn Zeit umaynand; wie s aber nix fanddnd, giengend s auf Ruslham zrugg.
21. Wie s wögg warnd, stignd de Zween aus n Brunn ausher, giengend zo n Künig Dafet und gwarnend n, wie ausgmacht: "Trich glei durch n Fluß umhin, weil s dyr Ähitofeel schoon gwisst haet, wie yr enk packt!"