1. Und weiter gsait dyr Ähitofeel zo n Äpsylom: "I wär dyrfür, däß myr zwölftauset Mann auswölnd und mit ien non heint bei dyr Nacht yn n Dafetn naachhinjagnd.
2. I dyrwischet n gern, wenn yr non müed und laß ist. Glaaub myr, der waiß aft niemer, wo vorn und hint ist; seine Leut laauffend iem dann ee dyrvon, und i kam önn Künig, wenn yr yllain ist, umbringen.
3. Und naacherd bring i dyr dös gantze Volk zue. Wenn allss zo dir überglaauffen ist, wiest ys dyr vürgstöllt haast, naacherd ist ayn Rue."
4. Dös war yn n Äpsylom und de Dietwärt von Isryheel recht yso.
5. Dyr Äpsylom aber gmaint non: "I fraaget schoon gern non önn Ärker Huschäus. Holtß n; gspannt bin i, was +der maint!"
6. Wie dyr Huschäus kaam, gverzölt yr iem, was dyr Ähitofeel gmaint hiet. "Und; was mainst du; wär dös öbbs? Wenn nit, dann sag s non!"
7. Dyr Huschäus gantwortt: "Also, dösmaal ist dös von n Ähitofeel aber kain so gueter Raat nit."
8. Und er grödt weiter: "Du kennst ja deinn Päpp und seine Mänder; Krieger seind s mit grimmignen Muet wie ayn Berinn eyn dyr Wildniss, derer wo myn de Jungen graaubt haat. Dein Vater ist ayn Krieger, der wo nit ainfach mittn unter seine Leut ligt.