17. Wie dyr Sämyheel önn Saul saah, gsait iem dyr Herr ein: "Also, dös ist ietz der, von dönn wo i dyr gsait haan, däß yr über mein Volk herrschn gaat."
18. Dyr Saul gieng yn n Sämyheel eyn n Toor drinn zgögn und gfraagt n: "Mir suechetnd önn Seher; wo wont n der bittschoen?"
19. "I selbn bin dyr Seher", gantwortt dyr Sämyheel. "Geetß vor meiner eyn n Nimetn aufhin! Daa obn künntß mit mir össn. Morgn eyn dyr Frueh kanst aft wider weiterzieghn. I sag dyr schoon allss, um wasst mi fraagn wolln haetst.
20. Wögn de Öslinnen, die wo dyr vor drei Täg abhanddn kemmen seind, brauchst dyr nix denken! Die habnd s schoon gfunddn. Aber öbbs Anders: Was +will denn dös gantze Isryheel? Hoffend s nit allsand auf di und dein Sippn?"
21. Daa gantwortt dyr Saul: "Wieso; i bin doch ayn Bengymeiner, also von n kläinstn Stamm von de Isryheeler! Und mein Sippn haat y bei de Bengymeiner glei gar nix z meldn. Wie kimmst n auf öbbs Sölchers überhaaupt?"
22. Dyr Sämyheel naam önn Saul und seinn Knecht mit, gweist s eyn s Haus einhin und wis ien d Eernplätz unter de Ladling zue. Beierer dreissg Mannen werdnd daagwösn sein.