35. Eyn dyr Frueh gieng dyr Jonant, wie yr s mit n Dafetn ausgmacht hiet, mit seinn Burschn danhin.
36. Er gsait zo n Burschn: "Ietz gee zue und hol de Pfeil, wo i abschieß!" Dyr Bue lief, und er schoß aynn Pfeil über iem überhin.
37. Wie dyr Bursch daa hinkaam, wo dyr Jonant önn Pfeil hingschossn hiet, rief iem dyr Jonant naachhin: "Du, dyr Pfeil ligt diend non weiter hindan!"
38. Und er rief iem non zue: "Schick di!" Yn n Jonantn sein Diener gaklaubt önn Pfeil auf und kaam zo seinn Herrn zrugg.
39. Dyr Diener aber gadenkt syr nixn, weil ja grad dyr Jonant und Dafet öbbs von dönn gwissnd.
40. Dyr Jonant gaab yn n Knappn seine Waffnen und gsait iem: "So, dös bringst ietz wider allss haim!"
41. Wie dyr Knapp wögg war, kaam dyr Dafet aus seinn Verstöck bei n Palfn vürher, warf si mit n Gsicht auf n Bodm nider und gvernaigt si dreumaal tief vor n Jonantn. Dann gabussnd s aynand, und s Reern kaam ien aus. Dyr Dafet haet bald niemer aufhoern künnen.
42. Dyr Jonant gsait zo iem: "Gee in Frid! Für dös, was myr aynand in n Herrn seinn Nam gschworn habnd, sei dyr Trechtein Zeug zwischn mir und dir, von Kunn zo Kunn!" (1) Dann braach dyr Dafet auf. Er gieng furt und dyr Jonant eyn d Stat zrugg.