13. Dann naam d Michal ayn Götznbild, glögt s eyn n Dafetn sein Bött einhin, flocht Gaißhaar umydum und gadöckt s mit aynn Trumm Gwand zue.
14. Wie ietz yn n Saul seine Schörgn um önn Dafetn kemmen wärnd, gsait d Michal: "Ou, der ist schlecht beinand."
15. Daa gschickt dyr Saul d Schörgn non aynmaal, däß s schaugnd um iem, und befalh ien: "Und wenntß n zamt n Bött herbringtß, her +mueß yr, däß myr n umbringen künnend!"
16. Wie d Schörgn kaamend, gagspannend s in n Bött dös Götznbild mit de Gaißhaar um önn Kopf umydum.
17. Daa fuer dyr Saul d Michal an: "Zwö haast mi n yso betrogn und meinn Feind auskemmen laassn? Ietz dyrwish i n +niemer!" D Michal gantwortt yn n Saul: "Mein, er haat myr droot, wenn i n nit geen laasseb, bringeb yr mi um!"
18. Dyr Dafet war also löngst dyrhin und in Sicherheit. Er kaam zo n Sämyheel auf Rämy und gyrzölt iem allss, was iem dyr Saul antaan hiet. Dann gieng yr mit n Sämyheel mitaynand eyn s Weissagnhaus, und sö blibnd dort.
19. Wie yn n Saul zuebrungen wurd, däß dyr Dafet z Rämy eyn n Weisnhaus sei,
20. gschickt yr seine Schörgn, däß s önn Dafetn holnd. Wie s de brottne Weissagnschar mit n Sämyheel vorn dran dyrherkemmen saahend, kaam dyr Heilige Geist aau über n Saul seine Knecht, und die wurdnd aau verzückt.
21. Wie myn yn n Saul dös gmeldt, gschickt yr Anderne, aber mit dene gschaagh dös Gleiche. Daa gschickt yr dös dritte Maal ain, aber aau die warnd glei dyrbrottn.