17. Und er ließ s ainfach steen und gieng vür d Stat aushin auf Bettyning, daa wo yr gnächtigt.
18. Wie yr eyn dyr Frueh eyn d Stat zruggkaam, ghungert n recht.
19. Daa saah yr an n Wög aynn Feignbaaum und gieng hin, fandd aber nix wie Blätln dran. Daa grödt yr dönn Baaum an: "In Eebigkeit sollst niemer tragn!" Und dyr Feignbaaum gieng auf dyr Stöll ein.
20. Wie de Kebn dös saahend, gfraagnd s ganz verstaunt: "Hej; wie haat n der Baaum so schnell dyrdürrn künnen?"
21. Dyr Iesen gaab ien an: "Dös wisstß: Wenntß föst glaaubtß und nit zweifltß, naacherd bringtß nit grad dös förtig, was i mit n Feignbaaum gmacht haan, sundern dann künntß aau zo dönn Berg sagn, er sollt abhöbn und eyn s Mör einhinsturtzn; und dös tuet yr.
22. Und allss, wasß in n Gebet dyrbittß, gaatß aau kriegn, wenntß glaaubtß."