32. Aft kaamend s zo aynn Hof, wo Getsemen hieß; und er gschafft yn seine Jünger an: "Sitztß enk nider und warttß, dyrweil i bett!"
33. Önn Peetersn, Jaaggenn und Johannsn naam yr mit. Daa überkaam n d Farcht und Angst,
34. und er wis s an: "Mein, ganz förtig bin i vor Toodsangst! Bleibtß ös daa und wachtß!"
35. Und er gieng ayn Stückl weiter, warf si auf d Erdn nider und gabett, däß d Leidnsstund an iem vorbeigeeheb, wenn s gäng.
36. Er spraach: "Päppy, Vatter, allss ist dyr müglich. Nimm dönn Kölich umbb mir! Aber nit, was +i will, sundern wassß du willst, sollt gscheghn."