18. Daa naam dyr Geist Bsiz von n Ämysäusn, yn n Haaupt von de Dreissge, und er rief aus: "Dein sein myr, o Dafet! Zo dir, Jessennsun, steen myr. Heil dir und Heil yn deinn Helffer, denn dir hilfft dein Got." Daa naam s dyr Dafet auf und gmacht s zo Wöbln in seiner Schar.
19. Aau von Mantz lieffend ayn Öttlych zo n Dafetn über. Dyr Dafet zog daamaals in n Hör von de Pflister gögn önn Saul eyn n Krieg aushin, kaam aber nit dyrzue, däß yr ien gholffen haet, weil n de Pflisterfürstn mit Bedacht wögggschickend: "Gee; der lieff ja +doch zo seinn Herrn über, und dös mit ünserne Köpff!"
20. Drum gakeert dyr Dafet auf Zikläg zrugg. Dyrselbn stiessnd von de Mantzer zo iem dyr Ädnach, Josybäd, Jediheel, Michyheel, Josybäd, Elihu und Zillytäus, d Rottnmaister von de Mantzer.
21. Sö halffend yn n Dafetn in n Kampf gögn d Raauberscharn. Tapferne Krieger warnd s, und sö wurdnd aau glei Öbrigste in n Hör.