Dyr Johanns 4:30-42 De Bibl auf Bairisch (BAI)

30. Daa lieffend s vür s Dorf gan n Iesenn aushin.

31. Dyrweil taatnd iem seine Jünger hin: "Maister, iß decht!"

32. Er aber gmaint zo ien: "I löb von ayner Speis, dö woß ös nit kenntß."

33. Daa grödnd d Jünger unteraynand: "Haat iem villeicht öbber was zo n Össn brungen?"

34. Dyr Iesen gschaint s ien: "Mein Speis ist s, önn Willn von dönn z tuen, wo mi gschickt haat, und sein Werch z vollenddn.

35. Sagtß ös nit?: 'Non vier Maanet, naacherd werd s zo dyr Ärn.' I aber sag enk +dös: Schaugtß umydum, schaugtß d Felder an; zeitig seind s für d Ärn.

36. Schoon kriegt dyr Maader seinn Loon auszalt und fexnt für s eebige Löbn, yso däß si dyr Saater und dyr Maader +mitaynand freun künnend.

37. Daader pässt dös Sprichwort: 'Dyr Aine saet, dyr Ander maet.'

38. I haan enk gschickt, däßß ärntß, daa woß nit garechtt habtß dyrfür; nän, Anderne habnd garechtt, und ös ärntß ietzet d Frucht dyrvon."

39. Vil Samreiter von seler Ortschaft kaamend zo n Glaaubn an n Iesenn grund de Worter von dönn Weib, was zeugt hiet: "Er haat myr allss gsait, was i taan haan."

40. Wie d Samreiter zo iem vonherkaamend, grödnd s iem recht zue, diend non bei ien z bleibn; und er blib aft zween Täg daadl.

41. Und non vil meerer Leut kaamend zo n Glaaubn an iem grund seine aignen Worter.

42. Sö gmainend zo dönn Weiberleut: "Niemer wögn dönn, wasst gsait haast, glaaubn myr, sundern weil myr n selber ghoert habnd und ietz wissnd, däß yr wirklich dyr Welterloeser ist."

Dyr Johanns 4