5. Weiter gsait myr dyr Trechtein:
6. Weil dös Volk dös nette, stille Wasser von Schiloch verachtt und vor n Rezein und n Remyliesnsun eyn d Hosn macht,
7. drum gaat dyr Trechtein de ungstüemen Fluettn von n Euffret, also önn Künig von Surn mit all seiner Macht und Pracht, über ien überhinschwaibetzn laassn. Der Fluß geet zamt seine Arm allsand über und güsst allssand.
8. Aau auf Judau greifft yr über und güsst s, hinst däß s yn de Leut hinst eyn n Hals geet. Ja, Gotmitüns, dein gantzs Land überfluett yr!
9. Mändltß enk non auf, ös Dietn; dennert gaat s enk zammhaun! Lustertß non, ös Winkln von dyr Erdn! Daa künntß rüstn, wieß wolltß; zamtdönn werdtß aft zschmädert.
10. Blichtß, wasß wolltß; dös hilfft enk gar nix! Füertß non Krieg; kemmen gaatß dennert auf nix! *Gotmitüns*!
11. Denn yso haat mi dyr Herrn in seiner groossn Macht gwarnt, däß i nit aau mit dönn Volk ainfach mittue:
12. Nenntß nit allss Verschwörung, blooß weil s dös Volk yso nennt! Ferchttß aau nit öbbs und dyrschröcktß nit dyrvor, blooß weil s dös Volk tuet!
13. Önn Hörerherrn solltß heilig haltn; vor +iem ferchttß und schröcktß enk!
14. Er ist enk ayn sichers Heiligtuem; aber für de zwai Reicher Judau und Isryheel werd yr zo aynn Stölpstain und Strauchföls. Yn de Ruslhamer werd yr ayn Gläss und Nötz.
15. Vil stölpend drüber und fallnd hin, verstrickend und verfangend si.
16. So, von meiner Prödig saist ietz non aynmaal nix; schaug, däß meine Jünger ietz non nix aushintragnd!