20. Du, o Trechtein, haast mi gröttigt. Ietz werd zitert, ietz werd gspilt; singen tuen myr ünser Löbtyg, wo dyr Herr wont, in seinn Haus.
21. Dyr Ieseien hiet nömlich angschafft, däß s ayn Mues aus Feign machend und dös yn n Künig auf s Gschwür streichend, däß yr wider gsund werd.
22. Und dyr Hiskies gfraagt: "Und dös, mainst, hilfft; und i kan wider eyn n Templ geen?!"