3. Dyr Ox +kennt seinn Bauern, und dyr Ösl, wem yr ghoert, weil n der fuetert, aber bei Isryheel glangt s so weit nit; nän, mein aigns Volk ist dumm wie Stroo.
4. Wee enk Sündergschwerl, versünddter Undiet, Schaecherbruet, verkemmener! Sö habnd önn Herrn verlaassn; önn Heilignen von Isryheel habnd s weilete ainfach danhingstürt.
5. Ghaut ghoeretß gscheid, aber wo non? Eerstns hilfft s ee nix; und überhaaupts ist enker Kopf ee schoon ain Pinckl und dyr gantze Kerper ain blauer Flök.
6. Von Kopf hinst Fueß ist nix meer hail, grad Pinckln, Dübln, Striemen und Wunddnen; ausdruckt haat s niemdd, gfäscht niemdd und gsalbt ee nit.
7. Enker Land ist veroedt, enkerne Stötn seind niderbrennt. Fremdling nörnd si von enkerne Äcker wie d Schlauraffn, und ös derfftß zueschaugn. Veroedt wie dös zstörte Sodham ist enker Land.