16. naacherd dyrwischt enk dyr Krieg, dönn wasß yso scheuhtß, halt daa ent, und dyr Hunger, vor dönn wasß enk ängsttß, grad yso; und ös gaatß daa entn umkemmen.
17. Wie gsait, allsand, wo durchaus auf Güptn auswandern wollnd, kemmend durch Krieg, Hunger und Seuchn um. Kains von ien kimmt aus und entrinnt yn dönn Unheil, wo i über ien bring.
18. Denn dös sait dyr Hörerherr, dyr Got von Isryheel: Wie mein grimmiger Zorn auf d Ruslhamer loosgangen ist, yso packt yr aau +enk an, fallsß auf Güptn umhinfötztß. Dann werdtß zo aynn Fluech, Schröckniss, Verwünschniss und Itweiß. Und dös Land seghtß nie wider.
19. Also, dyr Trechtein haat s enk gsait, ös überblibnen Judauer: Zieghtß ja nit auf Güptn umhin; i warn enk!