11. Aber dyr Trechtein steet myr bei wie ayn Röck. Drum haut s meine Verfolger hin, und auf kemmend s aau niemer. Ayn sölcherne Schandd dyrlöbnd s, däß s nie vergössn werd, wie dös glaauffen ist.
12. Aber dyr Hörerherr prüefft önn Grechtn, und er seght aau einwendig einhin. I gaa deinn Raach an ien non dyrlöbn, weil i dyr mein Sach antraut haan.
13. Singtß yn n Herrn, lobtß n! Er rött yn de Armen s Löbn vor de Schaecher.
14. Verfluecht sei der Tag, daa wo i auf d Welt kaam! Gsögnt sei yr +nit, der Tag, daa wo mi mein Mueter gebar.
15. Verfluecht sei der Man, wo yn meinn Vatern de frooe Naachricht brang: "Ayn Bue ist s!" +Dös war ayn Freud für iem!