Dyr Hosen 2:9-15 De Bibl auf Bairisch (BAI)

9. Drum halt i halt meinn Traid und Wein zrugg bei dyr Ärn, und mein Woll und meinn Har aau, mit dönn was s ir Bloessn zuedöcket.

10. Aft enpfött i s hinst eyn s lösste Trumm vor ire Minner, und niemdd kan irer meer helffen.

11. I mach yn dyr gantzn Hötz und Gaudi ayn End, de Feirtyg, Neumaend und Sämps, und de andern Föster allsand.

12. I verwüest ire Rebn und Feignbaeum, allss halt, wo s gsait haat dyrvon: "Dös allss habnd myr meine Minner als Loon göbn." I mach ayn Wildniss draus, dö wo de wildn Vicher abklaubn künnend.

13. I laaß s büessn für ire gantzn Bäglföster, daa wo s ien dargrauckt. Ire Ring und ir Gschmuck glögt si syr an und lief yn ire Kunddn naachhin; i dyrgögn war Luft dyrfür, sait dyr Trechtein.

14. Dienert will i wider zo irer auf d Stäntz geen. Daa dyrzue füer i s aber eyn d Wüestn aushin; daa pässt dös.

15. Daa hindan gib i irer ire Weinleittnen wider; und s Ächor-, s Unglückstal, mach i zuer Pfortn für ayn neue Zuekumft. Dann gaat s myr wider ayn Minnliedl singen wie als jungs Dirndl, wie daadl, wo s aus Güptn aufherzog.

Dyr Hosen 2