8. Kanst sagn, wasst magst, so ist s: Wer Unrecht saet, der ärnt s!
9. Dyr Zorn von n Herrgot ist ien End; dyr Trechtein blaast ien s Löbnsliecht aus.
10. Daa kan dyr Leeb schoon brüeln und knurrn, doch wennst de Zöndd iem ausherbrichst,
11. dann ist s vorbei, dann geet yr zgrund, und d Welfn künnend schaugn, wo s bleibnd.
12. I sag dyr dös: Mir haat öbbs traeumt; mir haat s wer pfustert bei dyr Nacht.