1. Yn n Trechtein sein Wort ergieng an mi:
2. Menscherl, richt di an n d Seierberg und weissag dyrgögn:
3. Yso spricht dyr Trechtein, mein Got: I pack di an, Seier; i ströck mein Hand gögn di aus und mach di zo ayner Wüestn und Oed.
4. Deine Stötn lög i in Trümmer, und i mach di zo aynn verlaassnen Land. Aft gaast dyrkennen, däß i dyr Herr bin.
5. Zwögns deiner Örbfeindschaft mit de Isryheeler halffst non recht zue aau, wie s mit Krieg überzogn und für ienerne Sünddn gstraafft wurdnd.
6. Drum laaß i di gscheid blüettn, so waar s mi geit, sait dyr Herr, mein Got. Dein Morddn sollt di einholn und auf di zruggfalln; du haast dyr daa +aau nie aynn Zwang antaan.