Dyr Auszug 33:3-10 De Bibl auf Bairisch (BAI)

3. In ayn Land, wo Höng und Milich fliessnd, gaast kemmen. I selbn ziegh nit sträckig mit enk mit, weilß ös sölcherne Büffln seitß. Sunst kännt s non glei sein aau, däß i enk unterwögs austilg."

4. Wie s Volk dö Droohung ghoert, warnd s gscheid dyrgheit, und kains taat seinn Gschmuck anhin.

5. Daa spraach dyr Herr zo n Mosenn: "Sag yn de Isryheeler: 'Ös seitß schoon ayn starrigs Volk. Wenn i aau grad aynn Augnblik mit enk zug, müesset i enk durchhintuen. Tuetß allsand Gschmeider abher! Naacherd überlög i myr s non aynmaal mit enk.'"

6. Daa taatnd syr d Isryheeler von n Berg Horeb wögg kainn Gschmuck niemer anhin.

7. Dyr Mosen naam s Zeltt und schlueg s drausster n Lager ayn Stückl weit wögg auf. Er gnennt s Bekemmzeltt. Wenn öbber önn Herrn aufsuechen gwill, dann gieng yr eyn dös Zeltt vor n Lager aushin.

8. Wenn dyr Mosen zo n Zeltt danhingieng, stuendd dös gantze Volk auf. Ayn Ieds gieng vor n Eingang aushin und gschaugt yn n Mosenn naachhin, hinst däß yr eyn s Zeltt eintraat.

9. Bald dyr Mosen s Zeltt betraat, ließ si d Wolkennsäuln abher und blib an n Zeltteingang steen. Aft grödt dyr Herr mit n Mosenn.

10. Wenn s gantze Volk d Wolkennsäuln bei n Zeltteingang steen saah, stuendd allss auf und gspraitt si vor de Zeltter.

Dyr Auszug 33