Dyr Auszug 32:12-19 De Bibl auf Bairisch (BAI)

12. Sollnd öbbenn de Güptn sagn künnen: 'Dös ist ja ayn ganz ayn Schoener! Zeerst füert yr s aushin und aft laasst yr s in n Gebirg verröcken und vertilgt s von n Erdbodm.'? Nän, Herr, laaß deinn Zorn bleibn und laaß dyr dös Übl reu'n, wost yn deinn Volk antuen wolln haast.

13. Denk an deine Knecht, an n Abryham, Eisack und Jaaggenn, dene wasst mit aynn Aid bei dir selbn dargschlagn haast: 'I will enkerne Naachkemmen so vil machen wie d Stern eyn n Himml obn.' und 'Dös gantze Land, von dönn wo i grödt haan, will i yn enkerne Naachkemmen göbn, und sö sollnd s auf eebig bsitzn.'"

14. Daa güberlögt syr s dyr Herr doch nonmaal andert und ließ dös Übl, wo yr seinn Volk androot hiet, bleibn.

15. Dyr Mosen gakeert um und stig über n Berg abhin mit de zwo Staintafln mit n Weistuem eyn dyr Hand. Auf all zwo Seittn warnd s vollgschribn.

16. Dyr Herrgot hiet de Tafln selbn gmacht und aau selbn angschribn.

17. Dyr Josen ghoert s Juchetzn und Schrein von n Volk und gsait zo n Mosenn: "Daa, main i, kömpfend s older was."

18. Dyr Mosen gantwortt: "Dös ist aber kain Signumftjubl und aau nit s Gschrai naach ayner Niderlaag, was i daa hoer, eeher wie ayn Morddsgaudi."

19. Wie dyr Mosen naehender zuehinkaam und dös Kälbl und dö Hötz saah, wurd yr närrisch zünddig, gschläudert de Tafln danhin und gaschmädert s an n eerstböstn Fölsn.

Dyr Auszug 32