17. Dös taatnd d Isryheeler und gaklaubnd zamm, dyr Ain meerer und dyr Ander weeniger.
18. Wie myn s afer ausmaaß, hiet kains, wo meerer zammbrungen hiet, z vil, und aau kains, wo weeniger gföxnet hiet, z weenig. Ayn Ieds hiet so vil, däß s gnueg gakriegt.
19. Dyr Mosen gsait ien: "Däß fein niemdd öbbs hinst eyn d Frueh überlaasst!"
20. Aber ain gfolgnd yn n Mosenn nit und liessnd öbbs hinst eyn d Frueh übrig. Daa kaamend d Würm einhin, und stinken taat s aau. Daa gaboost dyr Mosen schoon gscheid.
21. Töglichs Tags eyn dyr Frueh gaklaubnd s is zamm, ayn Ieds, was s zo n Össn gabraucht. Wie d Sunn gyrhitzigt, zgieng s.