22. Aft verwarf n dyr Herrgot, und er erhob önn Dafetn zo ienern Künig, von dönn was yr gsait: 'I haan önn Dafetn Jessennsun als aynn Man gfunddn, wie i myr n vürstöll. Er gaat erfülln, was i allss will.'
23. Aus seinn Gschlächt haat dyr Herrgot yn n Volk Isryheel gmaeß dyr Verhaissung önn Iesenn als Heiland gschickt.
24. Vor er auftraat, gaprödigt schoon dyr Johanns yn n gantzn Volk Isryheel d Umkeer und Taauff.
25. Wie dyr Johanns aber gan n End von seinn Wirken kaam, gsait yr aus: 'I bin fein nit der, für dönn woß mi ös halttß. Aber wisstß, naach mir kimmt der Sel, yn dönn wo i nit aynmaal de Kläpperln abherztuen würdig wär.'
26. Brüeder, Abryhamskinder wie aau Gotsfärchtige! Üns ist d Erloesungsbotschaft gschickt wordn.
27. Denn d Ruslhamer zamt ienerne Füerer habnd önn Iesenn nit dyrkennt, aber sö habnd d Weissagnworter, wie s aynn iedn Sams verlösn werdnd, erfüllt und önn Iesenn verurtlt.
28. Obwol s nix fanddnd, wo dyr Tood drauf gstanddn wär, ieschnd s önn Plättn um sein Hinrichtung.