19. Daa liessnd ien d Isryheeler wider wissn: "Mir bleibnd wirklich auf dyr Straass. Und wenn myr von deinn Wasser öbbs verbrauchend, mir und ünserne Herddn, naacherd zaln myr aau dyrfür. Mir wollnd wirklich grad z Fueß durch enker Land durchhin."
20. Aber mit n Roetemer Künig war nixn z machen: "Du kimmst üns nit durchher!" Und d Roetemer zognd mit aynn mächtignen Hör gögn d Isryheeler auf.
21. Weil si d Roetem strang gwaigert, d Isryheeler durchhinzlaassn, gmüessnd s aynn Umwög machen.
22. Dös gantze Volk Isryheel braach von Kädisch auf und kaam zo n Berg Hor.
23. Dort, an dyr Grentz von dyr Roetem, spraach dyr Herr zo n Mosenn und Ärenn:
24. "Also, für n Ärenn werd s draufer Zeit für n Hinzug. Er kimmt nit eyn dös Land einhin, wo i yn de Isryheeler bestimmt haan, weilß enk ös bei n Haderwasser gögn meinn Befelh aufglaint habtß.