9. Aber dyr Gotsman ließ yn n Künig von Isryheel allweil dö Stöll mittailn; und er gwarnt n dyrvor, daadl durchztröchen, weil d Ärmauer ayn Laag habebnd.
10. Dyr Künig von Isryheel gschickt Speher daahin, wo s iem dyr Gotsman angöbn hiet und daa wo yr n dyrvor gwarnt hiet, und gaab bsunders Obacht. Wie dös nit grad ainmaal older zwaimaal gschaagh,
11. kaam s yn n Künig von Ärmau, däß daa öbbs nit stimmen kunnt. Er ließ seine Rittner zammkemmen und naam s her: "Also, wer von de Ünsern verraatt üns an n Künig von Isryheel?"
12. Daa gsait ainer von seine Leut: "Niemdd, Grooßmächtigkeit; dyr Elysäus ist dös, dyr Weissag von Isryheel ent! Der verzölt yn seinn Künig non dös, wasst du eyn deiner Kammer drinn rödst."
13. Daa befalh yr: "Schaugtß, däßß ausherbringtß, wo yr ist; naacherd schnapp myr n üns!" Z Dottän sein yr, wurd iem aft gmeldt.
14. Ietz gschickt yr aynn Hauffen Harstner und Pfär und Wägn hin. Sö gyrraichend dö Stat bei dyr Nacht und gumstöllnd s.