41. Los aau auf dönn Fremdling, wo nit aus deinn Volk Isryheel ist, aber von deinn groossn Nam und deiner Macht und Herrlichkeit öbbs ghoert haat, wenn
42. yr von ganz weit wögg kimmt und in dönn Templ bettn gaat!
43. Los auf iem von deinn Himml aus und erfüll iem allss, um was yr di bitt! Dann nömlich gaand allsand Dietn von dyr Welt deinn Nam dyrkennen. Sö gaand di ferchtn, wie dein Volk Isryheel di firchtt; und sö gaand wissn, was dein Nam bedeutt, für dönn wo i dönn Templ baut haan.
44. Wenn dein Volk gögn önn Feind auszieght in aynn Krieg, dönn wost ien aufgsötzt haast, und es wenddt si yn deiner Walstat zue und dönn Haus, wo i yn deinn Nam baut haan, und bett zo dir,
45. dann hoer eyn n Himml obn sein Bettn und Fleehen, und raeum ien aus!
46. Wenn s gögn di sündignend - wer taet dös nit aynmaal? -, und du zürnst ien yso, däßst ys yn de Pfrenger preisgibst und von n Freind waiß grad wohin verschlöppen laasst,
47. naacherd werdnd s in dönn Land, wo s eyn dyr Verbannung seind, schoon s Denken +anfangen! Auf ainmaal kemmend s wider dyrher zo dir und fleehend und rueffend: 'Mir habnd gsündigt, Unrecht taan und gfräflt.'
48. Aus gantzn Hertzn und gantzer Seel gaand s in n Feindsland, daa wo s hinverbannen seind, zo dir umkeern und bettn yn dönn Land zue, wost yn ienerne Vorvätter göbn haast, yn deiner Walstat zue und zo dönn Haus hin, dös wo i yn deinn Nam baut haan.
49. Hoer dann eyn deinn Himml obn iener Gebet und Fleeh! Hilf ien ausher,