35. S Wasser lief rund umydum von n Altter abher, und dyr Grabn lief mit Wasser voll.
36. Um d Aabndopferzeit traat dyr Weissag Elies an n Altter und rief: "Trechtein, Got von n Abryham, Eisack und Jaaggenn, heint sollnd s allsand kennen, däßst du z Isryheel dyr Got bist und i dein Knecht, der wo dös allss von dir aus tuet.
37. Erhoer mi, Herr, o los auf mi! Dös Volk sollt dyrkennen, däßst du, Herr, dyr waare Got bist und däßst du iener Hertz wider bekeern mechst."
38. Daa kaam yn n Trechtein sein Feuer abher und gazört s Brandopfer, s Holz, d Stäin und s Koot auf. Aau dös Wasser in n Grabn gleckt s non zamm.
39. Dös gantze Volk saah s, warf si auf s Antlitz nider und rief aus: "Dyr Trechtein ist dyr ainzige Got, nur dyr Trechtein!"
40. Und dyr Elies befalh ien: "So, und ietz packtß de Bäglweissagn! Kainer derf auskemmen." Sö gapackend s, und dyr Elies ließ s zo n Bach Kischon abhinbringen und daa unt toettn.
41. Dann gsait dyr Elies zo n Ähäb: "So; ietz iß aynmaal zeerst; i hoer schoon önn Rögn rauschn, main i!"
42. Dyrweil dyr Ähäb zo n Össn gieng, gakrächslt dyr Elies eyn n Gipfl von n Kärml aufhin, gaknockt si eyn n Bodm hin und ghabt önn Kopf zwischn de Knie einhin.
43. Dann gschafft yr yn seinn Diener an: "Schaug aynmaal eyn s Mör danhin!" Der gschaugt naach und gsait iem: "Nän, daa ist nix." Dyr Elies gschafft iem non aynmaal an: "Schaug non aynmaal!" Yso war s sibnmaal hinteraynander.
44. Bei n sibtn Maal gmeldt iem dyr Diener: "Also, ietz segh i ayn Wolk von n Mör aufsteign, nit groesser wie ayn Menschnhand." Drauf gsait dyr Elies: "Ietz geest zo n Ähäb und saist iem, däß yr einspannen und zuefarn sollt, däß yr nit eyn dönn Britscher einhinkimmt."