8. I haan s Künigtuem yn de Dafeter entrissn und dir göbn. Du aber bist nit dös wie mein Knecht Dafet, der was meine Geboter hielt und mir aus gantzn Hertzn gfolgt und grad dös taat, was i habn gwill.
9. Du haast ys schlimmer tribn wie allsand vor deiner; du haast dyr anderne Götter zammgschuestert und mi dyrmit zo n Zorn tribn. I gilt bei dir ee nix meer.
10. Drum bring i Unglück über s Haus Jerobäm und rott allss Mannete dyrvon aus Isryheel aus. I feg s Haus Jerobäm wögghin mit Stumpf und Stil wie aynn Hauffen Gräffl, hinst däß nix meer daa ist dyrvon.
11. Wer von de Jerobämer in dyr Stat umkimmt, dönn frössnd d Hundd zamm; und wer eyn n Land drausst draufgeet, dönn fislnd d Vögl ab. Dyr Herr haat gsprochen!
12. So, und du geest ietz haim! So baldst eyn d Stat einhinkimmst, gaat s Kind sterbn.
13. Dös gantze Isryheel gaat n wainen und klagn und iem eyn d Leich geen. Er werd ee dyr Ainzige von n Heiwisch Jerobäm, wo gscheid begrabn werd, weil er dyr Ainzige ist, daa wo dyr Herr, dyr Got von Isryheel, non öbbs Guets dran gfunddn haat.
14. Dyr Trechtein selbn suecht syr aynn Künig über Isryheel, der wo mit de Jerobämer aufraeumt, und zwaar gründlich.
15. Dyr Herr gaat Isryheel schlagn, däß s schwankt wie s Roor in n Wasser; und er gaat Isryheel ausherreissn aus derer Wunn, wo yr yn de Vätter göbn haat, und enter n Euffret verspraittn, weil s Goznpfael gmacht und iem dyrmit erzürntn habnd.
16. Er gaat Isryheel preisgöbn wögn dene Sünddn, wo dyr Jerobäm begangen und Isryheel dyrzue verlaitt haat."
17. Daa stuendd d Jerobäminn auf und gieng. Und netty wie s auf Tirtzy kaam und über n Drischübl stig, starb dyr Knab.
18. Dös gantze Isryheel gieng iem eyn d Leicht und gwaint und gaklagt n, wie s dyr Herr durch seinn Knecht, yn n Weissagn Ähies, vorausgsagt hiet.
19. Dös Ander von n Jerobäm, von seine Krieg und seiner Reichnung, ist in de Jaarbüecher von de Künig von Isryheel zo n Finddn.
20. Zwaiyzwainzg Jaar greichnet dyr Jerobäm. Er zog hin zo seine Vätter, und sein Sun Nädäb kaam für iem als Künig hin.
21. Dyr Rehybäm, dyr Sun von n Salman, war Künig z Judau. Er war ainyvierzg Jaar alt, wie yr Künig wurd, und greichnet sibzöhen Jaar in Ruslham, derer Stat, wo syr dyr Trechtein aus alle Stämm von Isryheel dyrkoorn hiet, um daadl seinn Nam einzpflantzn. Sein Mueter hieß Nämy und war ayn Ämmanninn.
22. Juden wich von n Herrn seinn Wög ab. Ienerne Sünddn graitznd önn Trechtein örger wie allss, was ienerne Vätter taan hietnd.
23. Denn aau sö gerrichtnd Nimetn, Stainmaeler und Goznpfael auf aynn iedn hoehern Buckl und unter aynn iedn üeppignen Baaum.
24. Sogar Weihhuerer hietnd s. Sö warnd um kain Trumm nit bösser als wie die Völker, wo dyr Herr vor de Isryheeler vertribn hiet.
25. Eyn n fümftn Jaar von n Künig Rehybäm zog dyr Schischäck, dyr Künig von Güptn, gögn Ruslham aus.
26. Er graaubt önn Templschaz und d Schätz aus n Künigspflast und naam allss mit, aau alle goldern Schildd, wo dyr Salman anförtignen laassn hiet.