19. Aber nit grad dös, sundern de Gmainn habnd dönn aau bstalligt, däß yr mit üns raist, wenn myr dö Liebsgaab zuer Eer von n Herrn und als Zaichen von ünsern guetn Willn aft überbringend.
20. Bei derer groossn Spenddn, wo myr überbringen sollnd, wolln myr von Haus aus ieglichs Gröd ausschalttn.
21. Es ligt üns nömlich vil dran, däß s gmaeß zuegeet, und dös nit grad vor n Herrn, sundern gleichfalls vor de Leut.
22. Mir habnd aber zo de Zween dyrzue aau non aynn drittn Bruedern gschickt, von dönn wo mir von früehers wissnd, von männig Glögnetn, däß yr recht eifrig ist und in dönn Fall non meerer, weil yr vil von enk erwartt.