10. I gib enk grad aynn Raat, um enk zo n Helffen. Ös habtß ja ee schoon fertn de Eerstn bei dyr Handdung gmacht, bei n Beschluß und aau bei n Sämln.
11. Ietzet solltß is z End füern; und s Ergöbniss sollt yn n guetn Willn entspröchen, ie naach dönn, was ains halt graatn kan.
12. Wenn non grad dyr guete Willn daa ist und ayn Ieds gibt, was s halt kan, +verfaaht s dyr Herrgot aau. Er verlangt ja nix Unmüglichs.
13. Ös brauchtß nit selbn in Noot graatn, wenntß yn Anderne helfftß; es geet grad um aynn Ausgleich.
14. Ietz helfftß halt ös in n Schwudl yn dene, wo aynn Zaadl habnd; und iewet laaufft s aau umkeerter, däß s aynn Ausgleich geit,
15. wie s in dyr Schrift haisst: "Wer vil zammtaan hiet, der hiet nit z vil; und wer weenig klaubt hiet, hiet nit z weeng."
16. Dank sei Got, däß yr önn Titzn grad so eifrig gmacht haat, enk zo n Helffen, wie s halt mir seind.
17. Er war nit grad glei dyrfür, wie i n angröd, sundern graist aau glei non von sir selbn aus voller Eifer zo enk ab.
18. Mit iem mit schick myr non seln Bruedern, dönn wo s in allsand Gmainn recht lobnd, weil yr so vil für de Künddung von dyr Guetmaer tuet.