55. Wie dös gantze Güptn hungrig war, schrir s Volk zo n Färgn um ayn Broot. Dyr Färg aber gsait yn de Güptn: "Geetß halt zo n Joseff! Tuetß, was yr enk sait."
56. Wie d Hungersnoot über s gantze Land kemmen war, gmacht dyr Joseff allsand Städl auf und gverkaaufft yn de Güptn aynn Traid. Aber dyr Hunger z Güptn wurd allweil örger.
57. Aau von waiß grad woher kaamend s auf Güptn, um bei n Joseff aynn Traid z kaauffen, weil dyr Hunger auf dyr Erdn überall allweil strängleter wurd.