6. Dyr Abryham naam dös Holz für s Brandopfer und lued s yn seinn Sun Eisack auf. Er selbn naam s Feuer und s Mösser eyn d Hand. Yso giengend s mitaynander dyrhin.
7. Naach ayner Äucht gsait dyr Eisack zo seinn Vatern Abryham: "Päppy!" - Er gantwortt: "Ja, Bue?" Und dyr Eisack gfraagt: "Mir habnd zwaar ayn Feuer und ayn Holz. Aber wo ist n s Lämpl für s Brandopfer?"
8. Und dyr Abryham gentgögnt: "Dyr Herrgot gaat syr s Opferlämpl aussuechen, Bue." Und de Zween giengend mitaynand weiter.
9. Wie s eyn dös Ort hinkaamend, dös wo ien dyr Herrgot gnennt hiet, gabaut dyr Abryham aynn Altter, grichtt s Holz auf, gfösslt seinn Sun Eisack und glögt n auf n Altter aufhin, obn auf s Holz drauf.
10. Dyr Abryham naam s Mösser und war schoon drauf und dran, seinn Sun zo n Schlachtn.
11. Daa rief iem yn n Trechtein sein Engl von n Himml abher zue: "Abryham, Abryham!" Er gantwortt: "Daa bin i."
12. Dyr Engl spraach: "Ströck dein Hand nit gögn önn Buebn aus, und tue iem nix an! Denn ietz waiß i, däßst önn Herrgot firchtst; du haast myr deinn aingebornen Sun nit verhaltn."